Hece (25) = Sayaç Şiiri - Mehmet Çoban

Sayılan günler çabuk geçer, geleceği bilmiyorum ki, nasıl yaparım kıyas
Suyu çekilmiş ağaçlara benzemek istemem ki, benzersem hayatım olur yas
Silkeledim düşlerimi, içindeki yarayanları umuda astım, sende as
Sıkı sımsıkı yumruklar yerine, sıcak duygular besledim, yalnızca bana has

Çürümüş düşünceleri anımsadım geçmişten, düşlerindekiler her zaman aç
Çokça sözleri vardı, yalancı, ikiyüzlü, dedim kendime durma, onlardan kaç
Çıkarlarıyla delik deşik etmişlerdi her şeyi, her yeri, yoktu ki bir tıkaç
Çarçur edilen hayatıma inat yürüyorum, zaman ise, durmayan bir sayaç

Tarifi imkânsız değil hayata dair düşüncelerim, samimi, yalın, basit
Tek cümledir, başka değil “sevgiyle, saygıyla, paylaşımla yaşanabilir hayat”
Tutuklu kalmamak şartıyla duygulara, çıkarlara, yaşamalıyım bir hayat
Tiryakisi olduğum zevklerin doğrularını almalıyım, kötüleriyse at

Aklım depreşir çoğu zaman, ısrarla söyler yolumdan gidenler erişir çağa
Ama ben inanamam nedense, “akıllılar akıllarıyla düşmüşken savaşa”
Aydınlık çağ dediler, amaçlarını adadılar insan kıyımı silahlara
Aklın varsa yap hesabı, insan için mi, silah için mi, çokça ayrılır para

Ayırırken akıllar parayı silahlara, kim inanır, aklın doğru yoluna
Aptal mıyım ben inanacağım, savaşan akılların doğruyu bulacağına
Ah kalbim kimse sormuyor ki, içinde ne var, sevgi, saygı ve paylaşım adına
Akıllar düşmüş çıkarları adına, süslü, şatafatlı sözleriyle yollara

“Zaman durmayan bir sayaçtır, durmadan işler” senim benim halimizden anlamaz
Zaviyesi düşük düşünceler akıllardan çıkar ama, asla inançtan çıkmaz
Ziller çalıyor insanlığın ölümü için, koşun cenazesi ortada kalmaz
Zehir zemberek yaşadığımız hayattan bizleri, Allah’tan başkası kurtarmaz

25.10.2009 - İzmir