Hece (25) = Niye? Şiiri - Mehmet Çoban

“El kadar çocuk bile” yalanları doğrudan ayırmayı biliyor bu ülkede
En iyi söylevleri olanlar bilmiyor nedense, hele bir bakın körlük kimde
Eskiden diye bir şey var, sihirli matah sanki, tüm olumlular onda nedense
En kötüsü, eskiden kurtulmak için, kurtuluşu kutsarken söylenir nedense

Eziyetim sana, dumura uğramış düşünceler içinde zorluyorum işte
En iyisi köşeye çekil, köşende usluca dur, uyuşuk aslan ol kafeste
Erikten hoşaf, şöyle en ekşisinden, boğazlar delinsin yudumlarken delice
Engin duygular yaşarken neler olduğunu bilinmez genelde, sanki bilmece

Esen meltemlerde yoğun hüzün ararım, duygular kalbime akıp gitsin diye
Elim cebimde dolaşırken kıyılarda, denizden alırım mükemmel hediye
El çırparım martılarla, şarkı söylerim ötüşlerinde, saklanırım kalbime
Eşsizdir zaman, doğayla bütünleşerek kendini kaybedince, söz tek kelime

“Eririm” “yok olurum” “kaybolurum” ben bensizimdir, ben benimdir doğa içinde
Erişirim doruğa, bencillikten öte, yaratılan varlıkların benliğinde
“El kadar çocuk bile” büyürken doğadaki sevgiyle, ben kayboluyorum niye?
Ekilirken aşk, yere göğe, bütün güzelliğiyle, söylesene coşmamak niye?

25.03.2010 - İzmir

Her mısra 25 hece, aynı harfle başlar ve biter.