Hece (25) Kalbim Şiiri - Mehmet Çoban

Kırağı yemiş yollar üzerinde dolaşıyorum, ortalıksa hafif karanlık
Kuytu köşelere sinmiş hayvanlar var, çaresizlik içinde, kalmamış canlılık
Kara bir düş görmüş gibi hayat geceden kalan, doğada, insanlarda şaşkınlık
Kar beyazı dağlar selamlıyor insanı, aramızda ulaşılmaz bir uzaklık

Kaldırımlarda buzlanmalar, yakamozları gözümü alıyor, kör eden ışık
Karşıdan biri geliyor, aksırık, öksürük sesleriyle, giyimi bakımlı şık
Kirli dumanlar bacalardan yukarılara doğru süzülemiyor, hava basık
Küçük bir kuş ortalıkta çırpınıyor, sanki yaralanmış kanatlarından kırık

Kör olmak gerek görmemek için doğadaki hüznü, sanki nağmelerde ayrılık
Küllenmiş bütün duygular depreşmez artık böyle bir havada, akıllar karışık
Kilit vurulmuş sanki ağzıma soğuktan, ayaz içime işliyor, nefes kısık
Kuru soğuk ellerimi morartmış, eller cepte ısınmıyor, nerede sıcaklık

Kalem tutabilse ellerim, yazardım bir şeyler doğanın sessizliğine, kırık
Kırmızı, beyazlı başlıklı çocuklar okul yollarında bu soğuklarda, yazık
Kıvrılıp yataklarında uyuyacaklar, yollara düşürmek sanki insafsızlık
Kanıtlamak istiyorlar sanki, kurallar her şeyden önemli, kalmadı insanlık

Kalbim söyler misin nasıl dayanıyorsun gördüklerine, bu ne acımasızlık?
Kalmadı mı vicdan, nerede insanlığın, değilse hayatın olur aldanmışlık
Kalbur üst zamanların saltanatı sürüyor devrimizde düzen aldatılmışlık
Kördüğüm olmuş yasalar, sorunlar, istekler, hayaller, insanlar karma karışık

22.05.2024- İzmir

25 hece, her mısra aynı harfle başlar ve biter.