Hece 25 = Kaçın gidin çocuklar

Kalın, gölgesi geniş ağacın yaprakları hışırdıyor rüzgârla salınarak
Koyu kahverengi, yaşlı iri yarı köpek, ortada duruyordu oturarak
Küçücük köpekler etrafında daire olmuş, dinliyorlar kulak kabartarak
Kalın sesi uzaktan pek seçilmiyor, belli ki, köpekleri sarmıştı bir merak

Kulaklarımı uzattım konuşmaları dinlemek için, bakalım ne olacak
Kocaman köpek anlatıyordu geçmişten bir şeyler, uzaklara dalgın bakarak
Kavaklar vardı buralarda, ağaçlar, meyvelikler, bahçeler, görünmezdi toprak
Küçük büyük dereler vardı, içinden tertemiz sular akardı, şırıldayarak

Kalmadı artık, ağaçları kestiler, toprakları örttüler, betonlaştırarak
Kalın borular içine aldılar suları, dereleri, çayları kurutarak
Kanasıya sular içerdik her yerden, her taraftan akardı sular, temiz berrak
Kuruttular her şeyi, şimdi muhtacız bir damla suya, bulunmuyor arayarak

Koyu gölgeler arıyoruz sıcaklarda, her yer beton, yakıyor bizi, çok sıcak
Kendini beğenmiş insan, bize bırakmadı suları evlerine akıtarak
Kendileri istediğini yapıyor, hiç düşünmüyorlar, halimiz ne olacak
Kaç zamandır hep bunları düşünüyorum, yaşamımıza çare bulamayarak

Karnımız aç, eskiden dışarı korlardı yemek artıklarını, yiyebilirdik
Kapalı poşetlere koyuyorlar şimdi, bizler onlara hiçbir şey diyemedik
Kaçın gidin buradan çocuklar, insanlarda vefa yok, benciller, yaranamadık
Kendimizi yırtarız sadakat için, bizler onlar gibi bencil yaratılmadık

26.07.2013 – İzmir

Şiir 25 hece olup, her mısra aynı harfle başlar, biter.