Heç ne haqqında ballada Şiiri - Şemsi Qoca

Qardaşım Ekber Qocayevin eziz ruhuna ithaf edirem.

....Gece saat dörd. Heç neyin heç kime mane olmadığı bir vaxtda yata bilmirem. Heç ne ve onun her şeyden üstün olması haqqında fikirler yatmağa qoymur. Meni yatmağa qoymayan o heç neyi her şey elemek arzusu ile yerimden durub kompyuteri açıram ve yazıram...

- Ne yeyirsen?
-Heç ne!
Bes çenen niye terpenir?
-Saqqız çeyneyirem.
*****
Filankes heç neden öldü.
-Bes hekim ne dedi?
-Dedi ki, infarkt keçirib.
******
-Ne düşünürsen?
-Heç ne!

Yoxdan var olubsa dünya.
Ezel heç neden başlayır.
Zirveye yol derelerden,
Heçlik zirveden başlayır.

Milyon ildi yol gedirik
Sonu heçliye direnir.
Her şeyi olan adamlar
Yene heç neye imrenir.

Heç ne ele heç nedirse
Niye her şeyden ezeldi?
Her şey ondan başlayırsa
Demeli heç ne gözeldir.

Heç neyimiz olmayanda
Her şey keçir içimizden
Her şeyimiz olan kimi
Ayrılırıq köçümüzden

Heç neden gelib dünyaya
Heç nesiz ölüb gedirik
Biznen gelen o heç neyi
Yüz yere bölüb gedirik.

Ölüm heç ne, derd heç nedir
Yamanlıq heç neye deymir.
Heç neden çox olan her şey
Bir qara qepiye deymir.

Yatdıq, durduq, yedik, içdik
Dava eledik heç neden.
Sonda bilindi ferqlenmir
Ağıllılar divaneden.

************
Bir sen, bir men olum, bir uçuq kaha,
Heç ne istemirem taleden daha.
N.Kesemenli

Bu yanda iki sevda delisi,
Bir de bir uçuq kaha.
O yanda her şeyden mest olan biri.
Üçü de üz tutub Allaha...

İkisi heç ne istemir
Eşqden savayı
Biri de her şey içinde
Çox şey isteyir havayı...

Sarayı beşdi, on olsun
Pulunu saya bilmesin.
Mal canından şirin olsun
Heç kime qıya bimesin.

Bir yanda saray dopdolu,
Bir yanda kaha bomboşdu...
Bu heç neden doya bilmir
Onlar heç neden bihuşdu.

**************
Heç neyin derdini bu qeder çekme,
Kim sene dedi ki, heç nedir heç ne.
Menanı ilahi kelamda axtar,
Haq sözün yanında güc nedir-heç ne!

Ürekde kök atan derd qanda gedir,
Derdi qanmayan da, qanan da gedir.
Ömür heyat adlı karvanda gedir
Karvandan qırılan köç nedir? -heç ne!

Mizrabdı gezişib sazı oxşayan,
Bahar yelleridi yazı oxşayan.
Sinede qıvrılıb gözü oxşayan,
Tellerden aralı saç nedir? -heç ne.

Şemsi, zirvelerde qara qar düşür,
Yarını yarıdan yara nar düşür.
Görsen ki, falında bexte dar düşür.
Tezce yum ovcunu, aç, nedir? -heç ne
Sözün bu yerinde uşaqların anası klaviaturanın çıqqıltısına oyanır ve yuxulu gözlerini ovxalayıb soruşur:-
-Ne yazırsan?
-Heç ne...

BİR QARDAŞ İTİRMİŞEM

Xezan vurdu bağımı, soldurdu al lalemi,
Harama sığışdırım bu qeder derdi, qemi?
Nece qarğımayım ki, Yeri, göyü, alemi,
Deryada gemim batıb, eleme dönüb neşem,
Alimlerin alimi bir qardaş itirmişem.

Her yere bir gederdik, daim gezerdik qoşa
Baxışları mehriban, boy-buxunu tamaşa
Vaxtsız geldi eceli, ümidler deydi daşa....
Arzular peren-peren, gülü, çiçeyi heşem,
Müellimler müellimi bir qardaş itirmişem.

Gözlerindeki nisgil bağrımı qan eledi,
Bacım göz yaşlarını sanki ümman eledi.
“Ölmeyib, yatıb balam”- anam güman eledi
Sineme dağ çekilib, gör men neler görmüşem,
Uca dağlar misallı bir qardaş itirmişem.

Men nece unudacam o müdhiş son görüşü,
O temkinli duruşu, ağayana yerişi?
Bir anda donub qaldı çöhresinde gülüşü.
Emelleri işıqlı, ölümü de möhteşem,
Çöhresi nurlu bir dost, bir qardaş itirmişem.

Hayana üz tuturam, onun yeri görünür,
Mektebde, evde, işde eserleri görünür.
Çoxdan iten kölgeler üzüberi görünür,
Eriyib uca dağım, qırılıb çinar meşem,
Men diriken ölüyem, bir qardaş itirmişem.

BİLMEDİM
Ne yaman telesdin getmeye, qardaş,
Kimse çatmadımı kömeye, qardaş.
Kim saldı düyünü ilmeye, qardaş,
Döysem de dizime aça bilmedim.

Anamın göz yaşı buluda döndü
Bacımın ümidi belece söndü.
O gün ömrümüzde ne ağır gündü,
Felek qederinden qaça bilmedim

Sensiz boş görünür otaqlar bele
Bele doğranırmış, budaqlar bele.
Damcıya teşnedir dodaqlar bele,
Yanımdan sel axdı, içe bilmedim.

Derdini kimseyle bölmedi Şemsi,
Birce yol emelli gülmedi Şemsi.
Hele de yaşayır, ölmedi Şemsi,
Quş olub yanına uça bilmedim.