Hebil Akan Şiirleri - Şair Hebil Akan

Verdiğin merhemler çare değilmiş
Boş yere sürmüşün yarama doktor
Gönül birine meyletmiş, eğilmiş
Ondan gayri çare arama doktor

O açtı yarayı lokman bivefa

Dün gece
Gecen gençlik çağımın arkasından
Buruk duygularla baktım,
Giden sevdiklerimin arkasından
Baktığım gibi.
Geri dönmeyeceklerini nerden bilirdim.

Onbeş sene geç duyulan bir sevdanın
Gönülden gönül’e akışı gibisin
Kapatma kirpiklerin eğme başını
Bülbülün güle bakışı gibisin

Sevdasız merdiven dayadım kırkına

karanlık gündüzü göğsünden emdi
ışıktan geceyi doğurdu zaman
gönlümü bir sevda sarınca şimdi
bir büyük günahı çağırdı zaman

kâbusla doldurdu pembe rüyamı

Ağlamak hicrana çare olsaydı
Nil nehri gözyaşım olsa yanmazdım
Çiçeğimi şayet Mevla yolsaydı
Aşkın hazanında solsa yanmazdım

Ahdinde vefalı sandığım güzel

Başkasına götürme O’nu bana ver gece
Göz yaşlarım ıslatır sokakları her gece
Tüm ömründe bana gel de bir gece
Kâbusları yüreğimden atıver gitsin.

Sende hiç düşündün mü ettin mi hiç merak

Aşktan yana neler neler yitirdi
Küstü kaderine darıldı gönül
Vuslattan ümidini kesti bitirdi
Hasretin köşküne kuruldu gönül

Ümitsiz bir sevda, saldı hülyaya

Ahım boğazımda kurudu
Dondu gözümde ağlamak
Git hayallerim git başımdan
Şimdi dua zamanı
Söküyor şafak.

Bir leke, bir leke bile yok teninde
Dudakların, öp beni diye çağırır.
Böyle hayallerin olur mu seninde
Yanakların, öp beni diye çağırır.

Bir kara sevda bu, akla takılmış

bir mektup gönder bana...
satırlarında buram buram
özlem koksun....hasret koksun...
çocukluğumda oynadığım çam ağaçlarının,
kokusu sinsin satırlarına...
ellerinin kokusu sinsin...