Heba olanlara... Şiiri - Hüseyin Özcan

bizim sevdamız vardı bu vatan a dair,
sevgimiz vardı ölümüne,tıpkı Çanakkale deki gibi,
can derdine düşürdünüz bizi,
birbirimize kırdırdınız,
bizim hayallerimizi çaldınız…

ölüm korkusundan hayallerimizi katlettik,
kendi ellerimizle,sayenizde.
oysa gencecik fidanlardık biz,
biz hala anasının kınalı kuzularıydık,
beklentileriydik onların,
ümitleriydik,hayalleriydik,canlarıydık,
bu vatan için ümittik oysa,
ne bizde ümit bıraktınız geleceğimize dair,
ne de bu güzel ve yalnız ülkemizde…

biz sizin çocuklarınız değilmiydik,
üveymiydik biz,yoksa devşirme mi,
bize bir evlat gibi bakmadınız hiç,
siz bizi hiç kendinizden görmediniz,
tek suçumuz bu vatanı sevmekti oysa.

her şeyin adil olmasını istemiştik,
her şeyin adil paylaşılmasıydı derdimiz,
hani size bizim çocuklar diyenler vardı ya,
biz kimdik o zaman,peki biz kimin çocuklarıydık,
ya da size göre bizim tarifimiz neydi….

kaybolduk biz,kaybedildik,
kimilerimiz metrisin zindanlarında,
kimimiz şarkışlanın gemereğinde..
heba olduk,ziyan olduk…

siz bizim bütün sevdalarımızı çaldınız bizden,
hayatımızı mahvettiniz,
ne acıdır ki,
suçlu hala mahkemede değil,
şimdi siz hala masumsunuz,
ve biz hala maktul…