Bir zamanlar, bir kalbin içinde bir ülke vardı.
Adı “Belki”ydi.
Orada insanlar söz verir, sonra susardı.
Ve bir kadın yaşardı o ülkede —
adı Kübra olsun.
Gözleri, yağmur öncesi sessizlik gibiydi.
Bir şeyi kaybetmeden önce hissetmenin ağırlığını bilirdi.
O kadar güzel bir yüzdü ki
Gelip geçici olamazdı
Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma
Onunla hep
Devamını Oku
Gelip geçici olamazdı
Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma
Onunla hep



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta