Heba Kuşları Şiiri - Funda Aytüre

Çukuruna tükürüyor
Eskiz insanları dünyanın
Gözizleri dokunuyor… dokunuyor,saçlarına şarapla yıkıyor oduncu
Ağlarken ağarıyor meşin ayakizleri
Kentin yaşlı ellerini çalıyor
Boyacı çocuk yaşlanıyor…yaşlanıyor
Ve şehrin çöpçüsü kalk borusuyla telaşlı
Gözizleri topluyor
Kuşun saçakladığı kan güneşi
Saksılar kırıldı tomurcuksuz çiçeklere
Çırpınan insan yalnızlığında vuruldu kanadından
Boynununu alıştırdığı kentte kurudu bilek
..........
..........