Hebâ Şiiri - Musap Sansarkan

Hebâ!
Sen Bozkırlara mahpus yeşil deniz,
Sensiz balıklar yapayalnız ve kimsesiz.
Sarı-siyah martılar rota kırmış bensiz,
Beyaz diyara doğru yola çıktım kefensiz.

Hebâ!
Gidiyorum, geleceğin hatırı alınmaz,
Gidiyorum, dostların gönlü alınmaz,
Geride adım bile kalmadan gidiyorum.
Lal bir sevdaya kana kana gidiyorum.

Hebâ!
Ben yüreğinde gül yetiştiren ada,
Yezdân ile muhabbette geçen âsâ.
Gül altın kafesinde, iplik alaca,
Aşık gurbet elinde, maşuk avara...

Hebâ!
Gidiyorum, kuruyup toprak olarak,
Gidiyorum, süslenip nazlanarak.
Aşk diyarına sürgüne gidiyorum,
Şâh-ı Merdân'a, şekvaya gidiyorum...

Hebâ!
Hâlî zamandır, aklar düşürdü Yaradan,
Öyle bir mevsim ki bakışlar bile sıradan.
Bir görünmez yaraydı sızlatan,
Ben değildim, sevdaydı aldatan.

Hebâ!
Gidiyorum, bir garip tebessümle.
Gidiyorum, bir kaç beyaz inciyle.
İbrahim'in Hâceri'ne, destbûseye gidiyorum,
Efendim'in Haticesi'ne, sarınmaya gidiyorum.