He-Ri Şiiri - Osman Zekai Yüksel

Bak gene,
A benim deli gönlüm
A garibim haddini bilmezim
A iki gözüm
Çoşmak senin neyine?

Yüzleri binleri geçti kurban olduğum
Tüy bitti dilimde söyleye söyleye
O yar ile aranda
Yüce dağlar var diye

(İlkiydi bu,
İlk sevip,ilk kaybettiğimdi)

Bir He-Ri ki kaç uykudan adıyla uyanılan
Bir He-Ri ki ölümüne çekip ciğerlerime
Vermek istemediğim bir soluk
Kaldı ki Firavun
Kaldı ki Yezit..

Ah He-Ri
Bu muydu kavlimizde yazdığımız mutlu son
Bu muydu adil tartar terazisi yaşamın?
Sen mutlu,
Sen dertsiz,
Sen medetsiz
Ben bedbaht,ben mecnun
Serseri mi serseri
Ah! He-Ri

Herkes bir söz eder halimize bakınca
Aslı astarı yok
Sevda şudur,sevda budur aslı astarı yok.
Tümü hayal ürünü,
Tümü varsayım.
Ben de bıktıysam aldanmalardan,
İhanetten,nankörlükten bıktıysam
Bir it ölümüyse düşler
Hem de kuduzundan,
Ve ben düş kurmaktan bıktıysam
Ve sevda,ve güven,ve umut
Düşlerdeyse sadece
Su ummaksa bu gidiş kör kuyulardan
Olsa ne,olmasa ne?

Hal böyledir de
Ne çatışmalara meydan bu yürek
Ne umutlar besler kuş sütleriyle
Oysa böylesine medetsiz
Böylesine sevildiğini görmez de He-Ri
Nereden bilecek sevmeyi?

Bu yalnızlık,
Bu dökük yaprak dolu yaşam
Bu sis,duman içinde kalması ilerinin
Kaç para eder?
Bu karanlık,bu kamçılar
Bu halden bilmezliği He-Ri’nin
Vız gelir,tırıs gider..