He daglar Şiiri - Ahmet Coşkun

He dağlar

Ezberim bozuldu sevda dilinde
Un ufak ilendim sazım telinde
Şafaklar sökerdim seher yelinde
Kader cilvesinden sıkıldım dağlar

Dil vurdu yarama dağıldım nice
Yaylasız merasız vuruldum göçe
Yerimi yurdumu terkettim hiçe
Diyardan diyara kakıldım dağlar

Açmadı yüzümde sevda gülleri
Ötmedi bağımda aşk bülbülleri
Savurdu başıma sönmüş külleri
Yüreğime mıhla çakıldım dağlar

Yarin yarenlerin derdi boynumda
Ne yılan çıyanlar yattı koynumda
Ne zehirler içtim öldüm uykumda
Bir değil bin kere yıkıldım dağlar

Ekildim biçildim indim harmana
Dövülmeden geldim dile dermana
Dumanım tüttükçe ahlan amana
Gelenim olmadı yakıldım dağlar

Prangalar olmazdı hiç ayağımda
Kavrulup halimce kendi yağımda
Krallar gibiydim kendi dağımda
Akıldan ettiler, akıldım dağlar

Coşkûnî