Sessiz Sevdam hd Şiiri - Haydar Demoğlu

İkimizde çocukken,
Tomurcuktu sevdan, gönlüme düşen,
Yoktu senin haberin,
Sensiz ve sessiz kendimle birlikte,
Yüreğimde büyüttüğüm,
Sensiz sevdamsın,
Sessiz sevdamsın sen.

Seni her görüşüm, birer su damlası gibi
Hayat verdi sessiz sevdama,
Ben büyüdüm,
Sen büyüdün,
Biz büyüdük
Senin haberin yok amma;
Sensiz büyüttüğüm,
Sessiz büyüttüğüm,
Sana olan; yüreğimdeki platonik sevdam,
… ve sen, duygularımsın kabaran.

Yavaş, yavaş…
Senden habersiz sensiz,
Yüreğimde, bir çığ gibi heybetli,
Bir kartopu gibi yuvarlayarak büyüttüğüm,
Hayatla bağımın, umudu bu sevdam
Yüreğime sığmıyordu artık,
İçimde küllediğim, bu deli aşkımın harı…
Bir yanardağ gibi içten içe patlıyor,
İçi içine sığmıyor, volkan gibi beni yakıyor,
Gözlerimi, senden gayrısına fersiz bırakıyordu.

Ellerimi yaksa da bu aşkın narı,
İkimizin adına sensiz ve sessiz,
Büyüttüğüm bu sevdanın yükünü, yüreğimden alıp,
Benimle Paylaşır mısın? Demek için …
Avuçlarımın arasında sana sunmak üzere,
Tam çalacakken yüreğinin kapısını,
Senin yüreğinin, kuş olup uçtuğunu duydum.
Olduğum yere çöktüm yıkılırcasına,
Sensiz ve de sessiz, sessiz…

…ve ben çok geç kalmıştım,
Sensiz ve sessiz büyüttüğüm,
Sevdamı sana sunmakta…
Bıraktı sevdam kendini, salıverdi…
Ağırlığı çöktü yüreğime,
Senin yüreğinin kanatlarının yeli,
Eritti, yüreğimin kartopunu, çığını,
Eridikçe, seller aldı yüreğimi, ruhumu
Bu seller aktı gitti, ancak;
Aşındırdı bedenimi, tenimi,
Kumu kaldı, izi kaldı; unutamadı bu yürek,
Yıllarca içinde çocuğu gibi büyüttüğü,
Seniz ve sessiz sevdasını.
Haydar DEMOĞLU/İzmir