Makbule
Makus talihine hep direnip durdu
Acıyla çile onun yakın dostuydu
Kaderi onu ömür boyunca yordu
Bıkmayıp o, mücadele ediyordu
Umudunu yitirmezdi onun ruhu
Lakabı delikanlı “dadaş makbu”ydu
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta