İsyan, Alayına isyan…hd

-*- İsyan, alayına isyan…-*-hd
Yoruldum bu hayattan,
Usandım sıkıldım…
Yaşamın daracık sokaklarından…
Hele insanların;
İkiyüzlülüğünden, riyakârlığından.
İsyan, alayına isyan…
Bencillik diz boyu,
Çıkar; ağaca düşmüş kurt gibi…
Vicdanları kemiriyor,
İnsanlar aç kurtlar gibi birbirini yiyor,
Yalakalar, dalkavuklar…
Elpençe divan duruyor,
Beş kuruşluk menfaate,
Kişilik hibe ediyor.
Ruh satılıyor, vicdan nasırlaştırılıyor,
İsyan, alayına isyan…
Bu düzen beni yoruyor.
Ruhumu yıpratıyor,
Rutubet misali benliğimi çürütüyor,
Güven yok oluyor,
Sevgi nehri kuruyor,
Fırsat, menfaat, çıkar,
Duyguların önüne bent kuruyor,
Barikat kuruyor.
Para, makam, mevki hırsı,
İnsanı; insanlıktan çıkarıp, uzaklaştırıyor.
Düzenin rengine bürünmüş,
İnsan kılıklı caniler, canavarlar, düzenbazlar…
Namuslu, dürüst, ahlaklıya çamur atıyor.
Kimi dini, imanı maske ediyor,
Kimi Atatürk’ü,
Kimi kimliği, kimi milliyeti…
Maskenin arkasında, bir anilik beliriyor,
Kimi makam, mevki de zirve yapıyor,
Kimi zenginlikte;
“Atı alıp Üsküdar’ı geçmiş oluyor”
Bize; ağzımıza açıp bakmak kalıyor.
İşte hayat bu; namuslu, dürüst, ahlaklı kazanır,
Kimileri bunların sırtından faydalanır,
Aslanı kediye yem edenlerin, yüzlerinde astar yok,
Onlar nasıl utanır.
Vallahi bu yaşam; bıktırıp usandırıyor,
Yarınlar umut, hayat tat vermiyor.
Yüreğim isyan, alayına isyan diyor.
Haydar DEMOĞLU/ Bergama -İZMİR