Sonsuz boşluğa, yürüyen adımlara...
Kökünden ayrılan, körpe ağaçlara,
Derin kuyuda; çırpınan kanatlara...
O,ruhsuz vücutlara, döndü hayatım.
*
Dağlara dönmüş, bakımsız viran bağa,
O,sonbaharda düşen, sarı yaprağa,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
