“BEN DÜNYAYA DARGINIM”
Dünya bana, ben dünyaya dargınım,
Ömrümü yedi, bu dünya sanırım.
Büktü belim, kıra çevirdi saçım,
Dünya bana ben dünyaya dargınım.
*
Yüreğimde odu yanar, her daim,
Barışmadı bu dünyayla yıldızım,
Ben dikeldim, dünya büktü hep belim.
Barışmadı bu dünyayla yıldızım,
*
Yaşım genç, ihtiyarlık çöktü sere,
Bir yaşa verdim, sanki iki sene,
Otuz beşte oldum, yetmişlik dede,
Dünyayla ben, ettik hep mücadele.
*
Bahtım mı karadır, dünyamı zalim?
Dünya verdi, hep hayatıma hüküm,
Geçti dümenime, çevirdi çarkım,
Beni bana bırakmadı neyleyim.
*
Dünya, hayat, bir oldu, bana düşman…
Ömrümü yedi bitirdi bu devran,
Artık yoruldu, genç yaşta bu beden,
Galip geldi dünya, hayata pes benden.
*
İnsanoğlu; gelir geçer dünyadan,
Zevk-ü sefa, murad almakta yalan,
Bizleri, birer rolle oyalayan,
Dünya değil, canlıdır yalan olan.
*
Ey dünya! Misafirdim güya sana,
Misafirperver değildin, sen bana.
Kundağım aldın, gözümü açmamla…
Sen başlattın dargınlığı, doğmamla.
*
Sakız gibi çiğneyip attın beni,
Yakmadan, küle çevirdin tenimi,
Bir kündeyle, yere verdin sırtımı,
Helal etmem, dünya sana hakkımı.
*
Adalet, şefkat, kara toprakta var,
Ayrım yapmaz, herkese kucak açar,
Dünyada naçarlar, toprağa koşar…
Gel dünya, artık bağımızı kopar.
*
Demoğlu’da; geldi gidiyor senden,
Bir gün olsun adaletin görmeden,
Zevk-ü sefa kimine cefa eden,
Razı ayrılmıyorum dünya senden.
Haydar DEMOĞLU / İZMİR
Kayıt Tarihi : 8.1.2010 21:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
işte öyle ben dünyaya dargınım...
mesajlar öyle vurucu ki...
anlamı ve dili ile değerli bir çalışma olmuş...
saygılarımla selamlıyorum..
TÜM YORUMLAR (1)