Bilirim ki nefretler kadar yaşatır insanı sevgiler
Sevincine kandığımız bu dünya
Öfkeler ve çıldırtan sükûtların darağaçlarına
İlmek ilmek kurulur sehpalar…
Hayata merhaba demek
Bu sehpalara bir tekme savurmak kadar yakındır
Yine bilirim ki mutluluğa kan kusan
Azaba çeviren ömür
Çilelerden çile dokur
Bir anlık öfkenin tezgâhında.
Ne kurşun, ne gönül yarasıdır bizi derinden yaralayan
Yerle bir eden
Bitmez ihtirasların kucağında yoğuran
Kemale ermeden
Gülleri deren
İşte öyle bir hayat!
Ve bu yıkılası, devrilesi hayat
Betonarme olmuş,
Kökü parmak uçlarını sarmış ayrık otlarınca
Bir girift
Gün ışığı süzmesinde girmiş kanımıza
Ey bana benden yakın duran hayalet
Gel ecelim ol
Gir kanıma
Yer gök çınlasın sedanla uyandır beni
Evrenin lâmekân bir yerinde atsız pusatsız kuşat beni
Yak beni!
Kayıt Tarihi : 15.2.2007 08:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazı insanlar:kincidir,kibirlidir,ukaladır, bencildir...vs. Nefs, bu gibi kötü alışkanlıklar sebebiyle nefretli de olur.Geçicide olsa durum böyledir.Nefreti kendine huy edinen insanları çevremizde görüyoruz ve bu kötü alışkanlığın tamamında değil ama, bir kısım insanlarda itiyat haline gelmesi bu hastalığı maalesef kalıcı yapıyor ve bununla yaşamaya başlıyorlar.İnsanın nefreti de sevgiyi de yaşaması nedeniyle ve gördüğüm ve bildğim kadarıyla diyorum ki:
'Bilirim ki nefretler kadar yaşatır insanı sevgiler' deki amaç sevginin kalıcığına bir tespittir
İlgin için teşekkür ediyorum.Saygılarla...
Yalnız bir dizede takıldım
''Bilirim ki nefretler kadar yaşatır insanı sevgiler ''
anlayamadım.. ne demek istedi burada şair?
TÜM YORUMLAR (3)