Hazreti Osman

Gül bahçesinde bir nur yüzlü adam,
Sessizliği kuşanmış, sözü incelik.
Yapraklar dökülürken hikmetle,
O, sabrın denizinde bir sükûnet.

İffet abidesi, iki nur sahibi, Kur'an âşığı
Hazreti Osman'ın kanı damladı âyete.
Kırmızı değildi aslında,
Şehit kanıyla boyanmıştı gömleği.

Kur'an'ın gölgesinde duran eller,
Sayfaları okşarken titrer rüzgâr.
Her harf bir ışık, her satır bir nehir,
O, vahyin aynasında duran sır.

İffet abidesi, iki nur sahibi, Kur'an âşığı
Hazreti Osman'ın kanı damladı âyete.
Kırmızı değildi aslında,
Şehit kanıyla boyanmıştı gömleği.

Misk kokulu gecelerde fısıldanır adı,
Yıldızlar onunla konuşur gizlice.
Toprak anlatır fedakârlığını,
O, kanla sulanmış bir çiçek.

İffet abidesi, iki nur sahibi, Kur'an âşığı
Hazreti Osman'ın kanı damladı âyete.
Kırmızı değildi aslında,
Şehit kanıyla boyanmıştı gömleği.

Hilalin altında yürürken usulca,
Gölgesi düşer sahabilerin yüreğine.
Her adım bir vefa, her nefes bir dua,
O, zamanın ötesinde bir emanet.

İffet abidesi, iki nur sahibi, Kur'an âşığı
Hazreti Osman'ın kanı damladı âyete.
Kırmızı değildi aslında,
Şehit kanıyla boyanmıştı gömleği.