Yıl 571, 12 Rebiyülevvel,
Pazartesi gecesi, Rab’den gönderilmiş el…
Fil Vakasından sonra, kutlu bir çocuk doğdu,
Hakikatin içinde, Dünya’mız nurla doğdu…
Mekke’nin doğusunda, Dünya’nın göbeğinde,
En şerefli babanın, Abdullah’ın evinde…
Dede onun için, ziyafet düzenledi,
Torunu şerefine, hayırla dua etti…
Muhammed tek isimdi, ilk kullanılacaktı,
Hem çok övülecek, hem çok anılacaktı…
Tapınaklar çökecek, putlar devrilecekti,
Bin yıl yanmakta olan, ateşler sönecekti…
Kin, nefret dinecek, kullar aydınlanacaktı,
Merhamet gelişecek, batıl yok olacaktı…
Çünkü o peygamberdi, Rab’den gönderilmişti,
Rahmet amacıyla, kullar sevindirilmişti…
İtiraz edemezdik, onu tanıyacaktık,
Gerçekleri bilip, hakikate koşacaktık…
Diğer elçiler gibi, peygamberlerimizden,
Hükümleri hiç değiştirilemeyenlerden…
Sonsuzluğa koşacak, Hakk’a sürükleyecek,
Merhametin gereği, Dünya yenilenecek…
Sevgili peygamberim, bizi yanıltmayacak,
Kıyamete kadar da rehberimiz olacak…
(1999)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 11.12.2013 05:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!