Hazreti Mevlana (İthaf Olunur)

Bir kirman misali, cezbolup dönen,
Sevgi pamuğunu büker Mevlana,
İlmek ilmek olur gönülde nakış;
Sevgi ipliğiyle diker Mevlana.

Şemş ile meşk olur, aşk ile sarhoş,
Düşmanı da çok hoş, dostuda çok hoş,
Hoşgörüden öte derki her şey boş;
Sevgi şarabını içer Mevlana.

Şarp tan garb a kadar uzanır şanı,
Çünkü hor görmedi garibi, yadı,
Dünya var oldukça söylenir adı;
Sevgi tohumunu eker Mevlana,

Döne döne aşk ın çarkını biler,
Pehlivan misali rakibin yener,
Ne olursan ol gelmeni diler;
Nasırlaşmış kin i söker Mevlana.

Yüreğe su serper ney inin sesi,
Gök kubbeye benzer başında fesi,
Semahla arıtır, kirliyi, pisi;
Gönül dergahına çeker Mevlana.

Enver derki; şeyh im gönüller eri,
Asırlar geçse de, O yine diri,
O dur hoşgörünün sultanı, piri;
Sevgi ışığını yakar Mevlana.