Hazreti İnsan ‘’’ Şiiri - Ali Rıza Ünal

Sanmaki et ile kemikten ibaretsin ey insan.
O yere göğe sığmayan, maliki alemi cihan.
O münezzeh zat’ı sûbhân, kâbeyi gönüldedir.
Gâh fukarada, gâh ûkâlada, pinhanı mihman.

Hayrı kendinde zan, şerri şeytanda sanan,
Secde dedi zerreyi çamura, secde’i Rahman
Şeytana mühlet verenin rahmeti bitti sanma.
Affının üstünde bir şey yok, o Settarı Gufran.

Ne had, aczi takattir, narda mümine zeban.
Aşk ile akan, göz yaşı,kevser ilâhi pınardan.
Her asırda mevcut, bilki bektaşisi, mevlânası.
Nerede, ezeli sözün, nerede sultana sevdan.