Melekût hayran, ceberut hayran, sana insan.
Nebadat,mahlukat,sen için var oldu.insan.
Bir bilseydin meçhul kadrini,hak katında insan.
Her an ölümü niyaz ederdin,şevk ile ey insan.
Selam denirdi sana bu dünyada, ey ehli kabir.
Arif ol kendine, korkma yoz yerlerde eyle sabır.
Sen razı ol, belki kaderdir, belkide İlâhi murad.
Sır oldu sende,secdeyi Rahman ey hazreti insan.
gayb dediğin halık-ı Rahman,sende ayan ey insan
Kayıt Tarihi : 11.6.2005 20:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Rıza Ünal](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/06/11/hazreti-insan-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!