Onlar yetmiş kişi idiler,
Kum tepelerinin ardından çıkıp geldiler
Yetmiş nur yüzlü, alınları ak
Kuruldu onlara,
İnsanlık tarihinde görülmemiş bir tuzak
Utandı kendinden
Göçmek istiyordu, kendi içine toprak
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta