Hazırmıyım ki! Şiiri - İsmet Öztürk Ankara

Ruhum acımı çekiyor ne?
Bedenim biraz daha ağırlaşıyor sanki
Ayaklarım gövdemi taşımıyor mu artık!
Aynalar bile kabullenmiyor yüzümün aksimi
Giderek daralıyor zaman akıbete doğru
Hiç yaşlanmayacak gibi duran yüreğim
Her gün biraz daha taşlaşıyor mu, Nedir?
Yok yok,artık anlıyorum ben eski ben değilim
Ben bu hayat yolunda dönülmez sürgündeyim
Alemden umudu kestim ben bende bile değilim.
Hızlı hızlı akıyor zaman,ölüm dediğin bir nefeslik an
Son çırpınışlar mıdır beynimin tırmanışı
Tasavvuf daha bir haz verir oldu,ruhumu tırmalayışı
Geçti bahar ayları hazandır artık zaman
Ruh perişan,yürek perişan, ben perişan
Derinden bir oh çekmek geliyor büyük bir hazla
Gözüm feri yok olmuş kapanmış zamanla
Sonsuzluğa özlemle gider iken bu kader
İnce bir sızı dalar,derinden yakar geçer
Bir gün olur bu hayat bana fazla gelirse
Bıraktığın eserin bir gün olur görürse
Cismim ile değil de ruhum tekrar dönerse
Fani dünya ben sana,yine döner miyim ki
Yerim hazır mıdır ki mahşeri alemde
Nasip olur mudur ki bir oda cennette
Ruhum rahat olur mu serinlerken gölgede
Beden hazır şimdilik ruh da hazır mıdır ki
Bu bir rüya olmalı dünyadaki yaşantım
Kalmadı keder ile bir gün bile rahatım
Kabus gibi çöktü de bana acı hayatım
Elim ayağım çektim,ben kimi beklerim ki
Dünya hali sonumdur,ahire hazır mıyım ki!