Konuşan umutlardı, onlar aslında
Susturuldukça, dilleri.
Verilse de, ellerine infazlarının bildirisi,
Gelmiş geçmiş en büyük sabrın
Göstermişlerdi örneğini.
Onlarda uçup giderse,
Geride kalırmıydı en ufak bir izleri?
Bir köşe de,bir beşiklik yeri varmıydı acaba?
Doğacak bebeklerine.
Hadi hazırladık bulduk yerini!
Varmıdır ki o bebeğin annesi babası?
Onları yok eden bizsek?
Neden dir?
Kime dir bu hazırlık?
Nereden alacağız,o zaman yeniden
Nefes almak
Dayanmak,
Ve sözde yeni umutlari arayisin boşa kürek çekiş
Gerçeğini kabulleniş gücünü? ...
20:35 26.05.2015
Kayıt Tarihi : 27.5.2015 00:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/27/hazirlik-18.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!