Kendimi hiç bu kadar ölüme hazır hissetmemiştim
Visal mi firkat mi bilmeksizin istemişim
Ben yaşamın hazzını Azrail'in kılıcında bilmişim
Ölümün hakikatini hayat bulmacasında çizmişim
Mematın soğuk soluğu gözümü yaşartıyor anne
Hayatın soluk ateşi buz tuttu kalbimde
Şöyle bir yatıp dinlenmek istiyorum teneşirde
Ben neden ölüme hasret büyüyorum söylesene
Acuna beklenmedik bir mihman gibi gelmişim
Nedense İçeriye alınmadım ayakta beklemişim
Külüme muhtaçlar ya cayır cayır pişmişim
Meğer ben çocukken süt yerine kan içmişim
Hoşça kalın demek dahi içimden gelmiyor
Yakasız gömlek hazır mezar taşı mühür istiyor
Ölüm kokan toprak bana yaşam vadediyor
Okunan bütün selâlarda ismim unutuluyor
Kayıt Tarihi : 22.5.2023 14:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahsun Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/05/22/hazirim-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!