Haziranın Zor Ölümleri Devrederken Nöbet ...

Onlar ki,
temmuz güneşiyle ferleyip gözlerini
zifiri ıssızlara
gözbebekleri temmuz temmuz yürüyendiler...
sazı, sözü vardı
semahı, halayı vardı
şiiri, zılgıtı vardı
bir köy düğünüydü Sivas
cinler yoktu, canlar vardı
Onlar ki,
değer tanımaz bir sele karşı
yüreklerinden setler kurup
ılgın bilinciyle direnen
çınarca yücelendiler...
yaban yıldızların
göz görmemiş
el değmemiş
körpecik memelerinden
pi yıldızım, pi sarı kızım diyerek
asıldığı kentin üstüne
bemli beyazlar sağıyordu koca Haydar...

Onlar ki,
çocuk çıplaklığında sevip yaşamı
uğrunda ölünecek sevdaların
bitmediğini
ölmediğini
şiir bağıra
saz haykıra
döne döne
yana yana
kavrulup
savrulandılar....
Ay temmuz
gün
gün yüzlüydü
ve bilinirdi
yarasalar sevmez idi gündüzü....
korku kusan kör yapalaklar
yok olsun diye aydınlıklar
güneşleri ateşe attılar….
haziranın zor ölümleri
devrederken nöbetini temmuza
otuz yedi can
otuz yedi beyaz
otuz yedi güneş...
Ahh...
iki kere kör olma deyi
"kör olasın demediğim" Sivas....
ne bu kırılası el varır yazmaya
ne ağıt yakmaya alışmış bu dil...
kara karayı
ateş ateşi büyütür
değirmenler buğdayı
ölümler insanı öğütür...
bir kere güneştiler
vay gele halinize
vay gele karanlıklar
iki kere güneştir gayri onlar...
Onlar ki,
buğday bilinciyle düşüp
kara sabanlarla sürülmüş
bu kızıl yayla topraklarına
temmuz sarısında
başak başak ekindiler...
karanlığı döve döve
yükseldiler beyaz göğe
yalım yalım
duman duman
yanıyor Madımak
aydınlanır mısın Sivas
OTUZ YEDİ CAN, DAHA YANSAK..