Haziranda Zonguldak Şiiri - Günay Özdemir

Ne güzeldir nefes almak,
Hayatı solumak doyasıya.
Doğan güneşi görmek
Sabahın ilk serinliğinde
Ne güzeldir duymak kuş seslerini,
Cıvıldaşarak..

Haziran güneşinin
Gittikçe yakan sıcaklığında,
Mayısın henüz bitmeyen
Ilık serinliğinde.
Meltem hafifliğinde rüzgarın
Her değişinde bedenime,
Tatlı bir hüzün kaplar içimi.

Başkadır haziranda Zonguldak
Mavi deniz durgun bekler Karadeniz’de
Madenciler daha bir hevesle girer
Dehlizlere, galerilere…
Ellerinde kazması, sefertası..
Bekler bir molayı daha
Kömürün karasında.

Bekler bitiş düdüğünü
Çıkmak için temiz havaya.
Güneşe..
Hayata…

Bir başkadır madende hayat;
Her inişi kutsal bir tören,
Bir ayrılıştır ocağından, evinden.
Helalleşir hayat arkadaşıyla,
Bakar gözlerinin içine yavrusunun.
Geri dönmeyecekmiş gibi ocaktan
Hüzünlü bir bakış,
Bir veda öpücüğü ardından...

Kaderidir madencinin bu;
Hergün tekrarlanan.
Bir ocak,
Bir asansör,
Bir güneş.

Bir yaşamdır bu..
Nesiller boyu süregelen,
Babadan oğla devreden.
Ta ki bir grizuya
Bir göçüğe düşünceye kadar.

(02 Haziran 2002/ Zonguldak)