Haziran Yetmiş Yedi Şiiri - Hidayet Döner

HAZİRAN YETMİŞ YEDİ

Bu gün günlerden bir Haziran
Kıymetli bir hazine ile yaşarken anan
Nelerle karşılaşacak bilemez insan
Heyecan ve mutluluk dolu her an

Son günlerini sayarken çekirdek ailen
Bilemezlerdi ki dünyaya sığamazsın sen
Yıllar sonra dolaşıp karşılaşacağın kişi ben
Her şeyi bir kenara attık ortada sen ve ben

Yetmiş yedinin haziranıydı hava sımsıcak
Senin kalbin yüreğin havadanda sıcak
Aileyi tatlı bir sevinç mutluluk saracak
Yeşermiş umutların nasıl bir gün solacak

Haziran yirmi yedisiydi her şey tozpembe
Kundakta tatlı bir çocuk sanki gülpembe
Günlerden pazartesi değil sanki perşembe
Eve Nur inmişti bereket ile tatlı bir bebe

Derdinki olacaksa en iyisi olacak
Beklediğim güneş elbet bir gün doğacak
Rabbimden beklediğim umutlar yine doğacak
Sadece sabır ile beklersen bir gün olacak

Yenersin tüm dünyayı ama nefsine esaret
Korkuları yenmek için lazım sana cesaret
Dengine denk gelmedin hayatın rezalet
Senin için öleni elinde ettin oyuncak yaptın sefalet

Gerildin kasıldın saydın kendinde asalet
Karşındakileri hor hakir görmeyi ettin marifet
Bilemedinki gittiğin yol sana olur felaket
Böyle davranmakla sonun olur rezalet

HİDAYET e varmayı eziyet sandin
HİDAYET den uzaklaşmayı meziyet sandın
HİDAYET e ermeyi basitlik sandın
Muhip iken iyiydin şimdi yandın ha yandın

Her şeyin bir sonu var bizimkisi buraya kadar
Sanmaki her zaman meşaleler etrafında yanar
İnanmaki Dallarına her zaman bülbüller konar
Artık Kargalar da bahçendeki dalları basar

Kırkını bulmadan cesedin mezarında kokar
Etin kemiğinden tırnağın etinden kopar
Sorgu melekleri sanırmısın asaletine bakar
Kızgın alevler içinde seni yakarda yakar
Beraberinde hepimizi cayır cayır yakar

SolHan deresi şarıl şarıl akar gider
Bu ömür böyle gelmiş böyle gider
Eline geçe geçe güzel bir ahlak geçer
Gerisi angarya hepsi gelip hepsi geçer