Haziran Şiiri Şiiri - Berkay Ökten

Yalnızlık çekilmez oldu yine bu gün
bekleyişler içindeyim tarifi imkansız
hevesi tutuyorum avucumda
bir kelebek oluyor kanatlanıyor o anda
sığdıramıyorum zamana

hep umut vardır derler
ama özlemek zincirli bir keder
yüreğim üşüyor haziran sıcağında
yokluğun karlar yağdırıyor parmak uçlarıma
donuyor dokunuşlarım

tüm günler gibi güneş yine tepede
bir anlamsızlıktır sarmış dört yanımı
ne ağlamak, ne gülmek geliyor içimde
öylesine dalmışım,öylesine kederli
Hasretin yoketti beni
kendimi en çok bulduğum saatte

En azından sıcaklığını bıraksaydın
donan dokunuşlarım çözülseydi ateşinde
titreyen parmaklarını bıraksaydın
ellerim yetim kalmasın yokluğunda
Şimdi omuzlarımda bir külfet
sensizliği yaşıyamıyorum

Haziran sıcağı çöktü tepemize
ateşlar içinde yanan bir histir;
şu bendeki seni sevmeler
solgun, ıslak bir gül mü
yoksa; avuçlarımıza batan dikenmiydi sevişmeler
uzat ellerini
kanayan yerlerim durmak bilmiyor