Bahçelideydi yine.
Her fırsatta olduğu gibi.
Daha doğrusu sürekli bahanelerle yaratılan fırsatların birinde, yine kendini Bahçelinin sokaklarında bulmuştu.
Adeta bir ibadethanede kutsanır gibi huşu içinde bakıyordu sokaklara, ağaçlara, duvarlara, parklara, pastanelere, taksi duraklarına…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Begeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta