Haziran(Ölüm) Şiiri - Mehmet Emin Karademir

1)
Düşlerim Sıratta ey zaman
Kapattım gözlerimi ölüm tehdit etti
Bir yanım, musalla
Bir yanım, karışmış yalana
Kaldırdım derken gözlerimdeki perdeyi,
Geçmişe dönük anılar çoktan ömrüme kanca atmış
Yarım bir yaşamın biçimlerinde çözülemeyen çıkmaz yollar
Ölü bir ceset soğukluğunda ezberlenmiş cümlelerim
Kimsenin anlayamadığı bir dilde göz yaşartan ağıtlarım
Unutulmuşluğumu örtbas edip duran birkaç iyi insan
Bak bu gün 14 Haziran işte…

2)
Tesellilerim bahanelerde bir alışılmışlık
Yalanlarım unutulmuşluğun avuntusu
Aklımdaki çelişkiler…
Geri dönüşü olmayan zamanın sorgusunda
Bir tarafım, yorgun
Bir tarafım, aciz
Üstüne basa basa yaptığım vurgular
Ezelimde Cahillik / diz boyu
Modern çağ kötüledi, hukuk kavrayamadı
Benimseyemedi amele anlayışlarımı

3)
--medet ey rabbim-
Ne fayda zararsız çırpınışlarımın feryadı
Güneş gölgemi peşime taktığından beri
Ebedimde kötülük hüküm sürmelerde
İyilikler günden güne zamansız kayıpları oynarken
İçimden bir ses
Beni de hatırlasın diyor…
Beni de…

4)
Uçurum kenarlarına barınak yapığım ayrılıklar
Ahmak düşlerimin ret ettiği aydınlıklar
Diz kanattığım düşmeler,
Misket attığım sokaklar
Geceye demir attığım caddeler
Elde kalan biletler
İkinci el sevdalar
Dert yüklenmiş sigaralar
Lotodan ikramiye vurma hayaller
Sebepsiz çabalar
Lanet olası ihanetler
Konuşmayan duvarlar
Canlanmayan resimler
Vazgeçilmez sanıp yanıldıklarım
Kör olası yanılgılarım
Küfürler yakıştırıp avazla andıklarım
Duyun işte hepiniz...
Bu gün 14 Haziran
Siz istediniz diye
Siz mutlu olun diye
Sanık sandalyesinde idam ettirdim...
S/Özümü, gerçek yüzümü...

5)
Toprağa hasret duymuşluğum
Kentlerin beton taşlardan bıkmışlığı
Büyük şehirlerde vazgeçilmişliğim
Sağanak halinde yağan yobazlar
Bir yanım oyyy memleket
Bir yanım sefalet
Dönüşü zor geç kalmışlıklarım
Çok uzaklarda önleri kesilmiş mutluluklarım
Bir eşkıya gibi yol kesen sitemlerim
Yersiz çabalar içinde kimseye anlatamadıklarım
Bu gün son Haziran

6)
Mevsimler kendinden habersiz elemli bir sızı
Ne baharı anlatabiliyorum ne kışı nede yazı
Kalbim şiddetle çarpmanın doruğundayken
Gözlerimin içinde oluşan ırmaklar
Yüreğimde depremler
İçten içe sırtlandığım korkuların yükü ağır
Hüzün dolu odam son kez uğurlamalarda beni
El sallarken elvedalarıyla
Çırpınışlarım illegal sayılmalarda benim

7)
Üzgünüm…
Az değil Yirmi üç sene
Kör olası yıllar doyuramadım sizleri kapımda
Ecel ya sen al canımı
Yâda bir şarjörün boşluğunda
Çekerim tetiği…
Sende benimle beraber girersin toprağa
Bozarım bütün ezberlerini haberin olsun
İhanetler pusu kurmuşken
Düşmelerin eşiğinde düştüm ha düşe cem
Bu gün 14 Haziran doğum/ölüm günüm

Ve masal bitti…
Yine adaletsiz bir seçim yaptın sonunda
İlk ihanet hakkını sen kullandın
Ne mermi çıktığı namluyu
Nede vuran vurulduğunu anladı
Ölüm…
Ölüm bir tek bana yaradı