Haziran Kağıtları Şiiri - Meral Meri

Birazcık dargınım ona,
Belki biraz biraz da yönüm yolum değişmiştir.
Halbuki ben sevgiyi insan olmak biliyordum;
Şefkatli bir sabaha sunulan sıcacık ekmek misali.
Yoksa yanılıyor muydum?
Şimdi gözlerim boş olan boşlukları yoruyor,
Şimdi kalbim kırk bir parça savruluyor öte yana
Ve benim haberim de yok.
Ama olsun,çocukları seven cennetler de kuruyordu ya mevla
İşte bu bize yeterdi.
Ama geçipte karşı caddeye,
Eline megafon alıp "Yanıyorum aşka." dememeli insan
Dememeli çünkü, aşkı aşka anlatmak aşk değildir.
Bildiğin karı gibi adam kandırmaktır!