Haziran Kağıtları Helenayı Unut

Yeşil yaprakların haziranda topraktan kalbe titreyerek çıkarken tanımıştım seni; gelecek gibi,parlaktı çağın...
Çocuğundum senin; mavi sarayından tuttum seni,
Çıplaktım; geçmişten gelen bir Helena,hiçbir emanetin yükünü-geçmişini-aydınlığını bilmezdim.
Karanlığında kaldım...
Tarihçiler yalan söylerdi,ben onlara sağırdım;
Sönük bir gecenin irkilen yüreği gibi,neşteri yemiş bir hastanın kalbi neyse,ben de oydum senden önce.
Yuvarlak bir masanın hoşnutsuzluğunu kimler yudumluyorsa planlayıp kadehlerinde,kırılmak için oradaki çığlık da bendim.
Yeşil yapraklarına emekçiler gönüllü olduğundan,koştum,buldum seni; tuttum kalbinden,kendime çektim,öptüm seni...