Haziran Gecesi Şiiri - Meryem Durdu

Bu akşam özgür bıraktım
Bakışlarımı düşüncelerimi
Alabildiğine özgür
Alabildiğine hür

Duygulerımıda bıraktım karanlıklara
Uzaktan geçen arabalarıda
Işıkları yanan evleride bağışladım

Yaşantısını bilmediğim
Tanımadığım insanlarıda
Karanlıklarıda bağışlıyorum bu gece

Duygular yaşanmamaktan bitap düşmüş

Sokak lambasına üşüşen sinekleri
Telefon direğindeki baykuşuda
Haziran gecesi üşüyen
Bedenimide bağışlıyorum
Yüreğimdeki hasreti
Gecenin saçlarına serdim
Özgürce dağınık kalsınlar diye
Taraklarıda bağışladım

Anılara köprü kurdum
Gidip gidip geliyorum
Hayalimdeki elden
Çekip aldım elimi
Fantazilerimide bağışladım bu gece

Ya sabah yeni biri olarak uyanırım
Yada dönmez hiçbiri
Öyle bomboş kalırım
Ne anam var yanımda
Nede bacım gardaşım
Sanki taa uzaklardan fırlatılmış bir taşım
Ne acılar taşıyorzavallı garip başım
Neden yaşarmışgibi yaptığıma şaşarım

Ağır ağır kapanan
Gözlerimdeki uyku
Sizleride affettim
Nasılsa bitti öykü