Haziran Şiiri - Meryem Çat

Ölümlerle dolu Haziran
Tarihe geçmesi an meselesi
Kaç burdan güneş dedim
Dokunduğun hiç kimse yanmıyor artık
İtiraf ediyorum, o siyah eller bana ait
Gündüzlüğünü karanlığa boyadım istemeyerek
Fark etmedi kimse

Birde soysuz ağaçlardan ev yaptım
dalına doladım çıplak ayaklarımı
Her birinin boğazını sıktım nefessiz kalana dek
Yeşerebilen her şeyin seri katili oldum,
Söylemiştim bunları

Sarmaşığa taban vurdu
Su topladı Haziran
Böyle yürüyemezsin kışa dedim
Dinlemedi beni
Kar yağmaz artık
Yağmur da tutmaz
Düşer döllenmeden

Yaza düşük girdim,
Kimse bilmezken ben biliyordum
Bilemedi kimse

Kırmızıdan başka renk yok dedim, öğrenemedi kimse
Oysa söylemiştim
Ateşe bile buz attım, donmadı
İnatla kırmızı dedim
İnanmadı kimse

Yetim büyüdü Haziran
Evlat edinirken yazı,
Karanlık ite sürü oldu
Gecenin piçleri işte dedim
Dedim de kimse anlamadı

Tabiatın kürsüsüne çıktım
Kocaman anlattım
Anlattım da, kimse yoktu
Sadece bir iki fidan gördüm
Belli belirsiz toprağın ufkunda

Hiç bir bitki örtemez toprağın kızlığını dedim
Yapraklar dahi fuhuştan kazanır yeşilini,
Aklımın intihar hücrelerinde
Parasıyla artık ölümler!
En çokta bunu haykırdım
Sessiz kaldı dünya

Kan akıttım denize
Güneşi kaldırdım, gölgesini katlettim
Her şey gece şimdi dedim
Dedim de içimden söyledim
Okumadı kimse....