Haziran Şiiri - Deniz Can Kutlu

Pembe damalı bir yorgan misali
Örtülüyor bulutlar
Gecenin ıslak gözlerine
Umberto'nun askıdaki gülüşü takılıyor
Güneş'in gözbebeklerine
Rügzanı koynumda saklıyorum

/Sessiz harfler yok/

Sefil göbekler kesiliyor kaldırım uçlarında
Nehirler boyunca ezilmişlik ve
Yalnızlık...

/İnsan yalnızlığında düşünemeyen bir hayvanmış meğer/

Örtülü yürekler c ve n harflerine bulanmış
Sayfalarca aşınmış sözcükler...
Adın...

/Yokluğumda dahi yoksun/

Sefil göbekler kesiliyor kaldırım uçlarında
Adını bilmediğim abide kadın
Mezartaşlarını tükürüyor topraklarıma
Umutları dirilten gölgenin saltanatı
Yıkanıyor
Gençliğimin ak musallasında

/Hangi ölüm ihbar edebilir
denizin aç koynundaki öksüz karabatağı/