Haziran Şiiri - Murat Kalaç

Yüzüme vuran yangın alevi ve sigaramın ateşini birleştiriyorum toprağın rengiyle.Eskimiş yaralarım deniz kokuyor.
Anladım mevsimlerden Haziran...
Bu yazda kuşlar geldi kapıma.Sessizdiler, konuşmadılar sana dair.Bense sormadım seni; sormuyorum artık.
Sadece susuyoruz.Kuşlar, sigaram ve Haziran...
Cezayir menekşeleri yetiştiriyorum saksılarda.
Kırık misketler biriktiriyorum ceplerimde.
İstanbul biriktiriyorum; meyhaneler, balıkçı takaları, Arnavut kaldırımları...
Bazen de İstanbul biriktiriyor beni; izmarit izmarit, kadeh kadeh.
Çaylar Emirgan'da yine sensiz ve tek şekerli.
Dün İstanbul otogarında içtim son çayımı.Bir otobüsün peşine takıldı gitti gözlerim.
Hani hep senden ayrılıp şehirler arası yolculuklar yaptığım; hani beni İstanbul'a seni gözlerimden uzaklara götüren şehirler arası otobüsler...
Bütün sevdalar o şehirler arası yollarda kaldı.
Filler öleceklerini hissettiklerinde fil mezarlığına gidermiş; ben İstanbul'dayım yine.
Şehir tutkun hala sana.Şehir alabildiğine sevdalı...
Gözlerinde bir kaç damla yaş; getirip ellerime bıraktı.
Hiçkimsenin anlatamadığı, tarif edilmez bir yalnızlıktayım şimdi.
Aylardan Haziran...

Issızlığa çoktan alıştım.Gelsende fark etmez zaten gelmesende...
Loş kayıkhanelerinde İstanbul'un bir ufak rakı parası ediyormuş sevdan.Ve sigara oluyormuş en fazla; paket paket...
Kağıttan gemiler yapıp bırakmıyorum artık denize.Üzerlerinde adın yazılı değil.Konuşmuyorum kuşlarla.Mavi değil İstanbul artık; siyahlaşıyor git gide.
Öpüşemediğimiz sokaklarda adın yazılı: Haziran...