Acı içinde kıvranan bedenim, yaşamı atıyor üzerinden, yolunu kaybeden bir çocuk gibi ağlıyor her köşede.
Düşündükçe odun taşıyorum ateşime, harlasan alev daha çok yakıyor her hücremi.
Nereden yolum bilmiyorum.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta