Hazinli Gönül Şiiri - Hasan Karakuş

Aklım benim nefse olmuştur köle,
Mümkünmüdür,nefis imkansız öle,
Dilde zikir fakat inmez kalbe,
Ah ile uh ile ben ölüyorum.

Melekler kaçtılar şeytan yaklaştı,
Yaptığım günahlar dağları aştı,
Helal-haram birbirine karıştı,
Şaşırdım kendimi seçemiyorum.

Gözüm,dilim,elim vermiyor rahat,
Ruhum gönlüm hergün oluyor bayat,
Günah dolu günlerle,geçiyor hayat,
Bir türlü kurtuluş bulamıyorum.

Dünya derdi,çocuk derdi,el derdi,
Günden güne beni yedi bitirdi,
Kesildi,ceyranlar ışıklar söndü,
Kaldım karanlıkta göremiyorum.

İçim dışım,hepsi birden yanıyor,
Gözgöz oldu yaralarım kanıyor,
Hasan'da kendini dertli sanıyor,
Ne insanlar vardır bilemiyorum.