Hazine Sandığı Şiiri - Ayşe Akdoğan

-İşte geldik gidiyoruz, dedi.

Hüzünle gözleri uzaklara daldı.Zeytin gibi simsiyahtı gözleri.Büyük annesini çok seven Nurdan boynuna sarıldı.

-Bir daha böyle deme büyük anne Allah seni başımızdan eksik etmesin,

Derken gözleri dolmuştu Nurdan’ ın.

Büyük anne gözü gibi baktığı torununa sevgiyle baktı.

-Yaşama sırası sizde, ben ikinci gelinliğimi giyip gitmeliyim artık,dedi.

Elini öptü, yüzünü okşadı Nurdan.Ellerini yavaş, yavaş büyük annesinin yüzündeki çizgilerden gezdirirken; anıları, çocukluğu canlandı gözlerinin önünde.

Her bir çizgisinde ayrı, ayrı çocukluğu gizliydi.Her çizgisine dokundukça, ayrı bir anı gözünde canlanıyordu.

Çocukluğunda, her fırsatta büyük annesinin yanında kalmaktan büyük bir mutluluk duyardı.

Odanın bir köşesinde duran hazine sandığını hatırladı. İçinde her türlü kuruyemişi barındıran o ünlü sandık.Anahtarı sadece büyük annedeydi.

Biz çocuklara açmak değil,yaklaşmak bile yasaktı.

Gülümseyerek hatırladı.Ancak o hazine sandığını sadece anneanne açabilirdi.Ama onu nedense bir yerlerden şeytan dürtükledi.Sandığı açması için.Kafasına koymuştu.Bir gün açarsa o sandığı; ah bir açarsa yerle bir edecekti.

Sandıkta ne varsa yiyip bitirecekti.Çocukken en büyük hayaliydi.

Bir gün aklına koydu.O büyük hayalini gerçekleştirecekti.

Günlerden birgün büyük annenin komşuya gitmesini fırsat bilen Nurdan, sandığın anahtarını saklandığı yerden çıkarttı.Büyük bir heyecanla. Küçük kalbi küt, küt atıyordu.

Hemen açıp daldı sandığa.Dayanamadı iyice içine girdi.Hızlı,hızlı atıştırmaya başladı. Bir ondan, bir ondan derken una belendiğinin farkında bile değildi.

Kapının açıldığını bile duymamıştı.Taki büyük annesinin,

- Sen burada ne yapıyorsun,diyene kadar…

Ne çok korkmuştu o melek gibi büyük anne korku filmlerindeki şeytan gibi gözükmüştü gözüne…

Hafif buruk bir gülümsemeyle hatırladı o günleri…Elleri büyük annenin çizgilerinde takılı kalmıştı.Çekse ellerini sanki çocukluğu da gidecekti avuçlarında.Onun öyle konuşmasına öyle çok içerlenmişti ki.

Onu çok seviyordu.

Ellerini yüzündeki çizgileri tekrar, tekrar öptü doyana kadar.

Yaşlılarımızın kıymetini bilelim yarın hayatımızda olmayabilirler…