Demirin tasa vurdugu yerde yesermeliydi filiz
Sürekli isik, topraktan gelecekti
Günesin ugramadigi siyah issizliklarda
iki küçük kivilcim içindi bütün çarpisma
Ters akmasin diye nehir, defalarca indi kol
Egilirken kürek, sesler kesilmemisti
Büyük bir çukur gerekiyordu
Hazine çok daha derinlerdeydi
Tastan bozma toprak birikirken basinda
Tavizsiz büyüyordu mavi gökyüzü
Ilk su ile birlikte anlasildi aydinlik
En degerli hazine karanligi gömmekti
Kayıt Tarihi : 20.3.2005 17:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!