Hazine Şiiri - Zekai Mahir Aktepe

Kim aldanır gökkuşağı masallarına en çok
Kimler düşer yerin altındaki hazinenin ardına
Berduşlar sever terkedilmiş barakaları
Talih olsa çekilmez hayırsızın yüzü;
Yoktur zaten ısmarlama mutluluk
Gökten zembillede inmez hayat
Arasan da en çok kendini bulursun
Ederinden fazlasını da vermez hayat
Çırpınma boşuna evvel zaman haydutu gibi
Sende olmayan güzellik dönmez sana
Sonunda aldığın kendi başındır
Ellerinin arasına
Pişmanlıklar üstüne yıkılan koca yapılardır
Çırpınıp altında debelendiğin
Unuttuğun şeydir iyilik
Sakladığın sakındığındır sevgi
Her galibi vardır bir alt eden
Ve her hüsranın bir anısı
Kazanmak için milyon gerekmez
Kaybetmek için iflas
Kendinden başka yoktur atlas libas
Örter bedenini içindeki hakikat
Ve odur saat
Severek gittiğin tek yere itekler seni
Gitsem de yörük göçü gibi dönmesem geri
Göçebe yaşantım yerleşik olsun dersin
Hazineler mi buldun da kalırsın derler
Hazinelere hiç inanmadım ki…
Düşmedim de peşine tılsımların
Gökten inen ışıkları görmedim de değil
Ya da perdesi kalkmış gözleri
Yine de aram yoktu mucizelerle
Ta ki seni görene kadar
O zaman adım gibi belledim neymiş define
Ve mucize dedikleri ;
Fani alemde neymiş kadim
Derken daha bir yumuşadı kalbim
Ve kaldım kaldığım yerde
Yoruldu diye değil ayaklarım
Çünkü sana yakındım