Kaç bahar yaşarım daha hiç bilmem
Sürgün yemiş ben ağlıyorum sessizce
Düşlerimde gamzelerin düşüyor gül gibi yüreğime
Derin kuyulardayım zindan gibi
Tut ellerimden çıkar Züleyham
Aşk artık hazin bir mefta yüreğimde
Baş ucumda dur sessizce yeter
Tebessümlerinle kutsa bedenimi
Al götür sevdalıların mezarlığına sessizce
Dalgalarım delice çırpınarak vuruyor kayalara
Çırpınışlarımdan denizin gözleri ağlıyor
Ben eksiltmeye çalıştıkça seni
Kapılıyorsun ayrık otu gibi her yerimi
Sensizliğin çığlıklarında boğuluyorum
Adım adım yaklaşıyorum sona
Adını bilmediğim bir mevsimde
Gömülüyorum sevda kokulu koynuna
Tüm evrenin zehrini soluyorum sensiz
Kutsayamadığım sevgimiz
Susmayı bakışlarında haykıran ben
Atomu parçalayan sabır dolu bekleyişim
Bekleyen Züleyhasın sen
Biliyorum bir Yusuf olamadım ben
Sevdanın küllerinden yarat yeniden
Ölüme hüküm günüm gelmeden...
Ya tabe mlogo volim
18/06/2011
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta