Hazin Bir Hikaye Şiiri - İnan Arslanboğan

Küçüktüm yalnız kalmamaya yenin edenlerden değildim
Kolumda plastik bir saat zamanın geçmesini bekliyordum. O zaman ki beni gençliğime götürecek olan o zaman ki yaşadığım çocukluğu silmek üzere olan saatime her baktığımda geçen saniye dakikalara, dakikalar saatlere, saatler günlere günler hayatıma kastediyordu. Bundan sen hoşnut olabilir miydin?
Bunu bilemezsin
Ta ki yıllardan sonra
O bakmaya kıyılmayan
Yüzünde eskir ve cebinde paran olmaz
Paran olsa da yanında kimse olmaz
Başın omzuna yorgunca yaslanırken göz yaşların içine akar
Kimse görmez seni
Senin onları gördüğün gibi
Artık benim için o iç gıcıklayan müzik demetleri yoktur
Yada beatles’ ın yesterday’ i zaten mayakovsky de intihar etmiştir
Eski bir şair aklıma gelir,
Ta eskilerde kalmış
Belki kızıllığından ötürü geçmiştir
Usta derlerdi ona
Ben akraba derim ustaya
Kızıllığımız aynıdır bu saatten sonra
İkisi de geçmiştir nasıl olsa
Aynı plastik saatimin yaşamın sonuna doğru ilerlemesi gibi
Bunu bilerek yapmadı zavallı o sadece işini biliyordu
Ve yorulmadan belki bizlerden daha fazla isteklice
İşini yapıyordu.
Fotoğraflarım şimdi tam yanımda
Şu kırmızı sepetin içinde duruyor
Her sabah kalktığımda bir fotoğrafı koyuyorum
Tam hasta yatağımın karşısındaki

..........
..........