Ben yıllardır,sevgi ve dostluğa yüreğini hizmetkar etmiş,bu uğurda tüm maddi ve manevi değerleri elinin tersi ile bir kenara itmiş bir insanım.
Kadere elbetteki bir çoğunuz gibi ben de inanırım.ama bazı olaylar maalesef kaderimizin değil de,dost bildiklerimizin oyunu olunca,insanın yüreği bir başka acıyor...
İlk eşimi 14 günlük evli olduğumuz sırada,elim bir trafik kazasında kaybettim.Bu benim kaderimdi.kimseyi suçlamadım kendimden başka.yıllarca onun yası ile yaşadım.
Derken bir gün rahmetli babamın da zoru ile yeniden evlendim.içimdeki sevgi perisi ilk eşimle beraber ölmüştü.ama sadece mantık evliliği de olsa böyle bir beraberliğe evet dedim.Bu kader değildi elbette,benim tercihimdi.gene de uyumlu bir beraberlik sonucu bu evlilikten dört çocuğum oldu.
İki tane kız evladımı kaybettim.biri kız biri oğlan ikisi de hayatta hala.bu da kederimdi.buna da boyun eğdim.isyan etmedim...
Çocuklarımın sevgisi üstüne mutluluk kurma isteğim hiç olmadı.bu yüzden de yıllarca çocuklarıma hem annelik hem babalık yapmaya çalıştım elimden geldiğince.Sonunda kızımı evlendirdim.oğlumu da askere yolladım.En nihayet yalnız kalıp Bodrum'a yerleştim.
Tamamını Oku
ah be hocam.sizin gibi bir sevgi ve duygu deryası insanı böyle üzen biri iflah olmaz sanırım.sizin de sevgi dolu yüreğinize selam olsun..üzülmeyin hocam.biz sizi herkeslerden çok seviyoruz...mutlu bir yaşam dilerim.
beğenerek okudum...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta