Hazin Bir Aşk Hikayesi(yaşanmış bir öykü)

Ben yıllardır,sevgi ve dostluğa yüreğini hizmetkar etmiş,bu uğurda tüm maddi ve manevi değerleri elinin tersi ile bir kenara itmiş bir insanım.
Kadere elbetteki bir çoğunuz gibi ben de inanırım.ama bazı olaylar maalesef kaderimizin değil de,dost bildiklerimizin oyunu olunca,insanın yüreği bir başka acıyor...
İlk eşimi 14 günlük evli olduğumuz sırada,elim bir trafik kazasında kaybettim.Bu benim kaderimdi.kimseyi suçlamadım kendimden başka.yıllarca onun yası ile yaşadım.
Derken bir gün rahmetli babamın da zoru ile yeniden evlendim.içimdeki sevgi perisi ilk eşimle beraber ölmüştü.ama sadece mantık evliliği de olsa böyle bir beraberliğe evet dedim.Bu kader değildi elbette,benim tercihimdi.gene de uyumlu bir beraberlik sonucu bu evlilikten dört çocuğum oldu.
İki tane kız evladımı kaybettim.biri kız biri oğlan ikisi de hayatta hala.bu da kederimdi.buna da boyun eğdim.isyan etmedim...

Çocuklarımın sevgisi üstüne mutluluk kurma isteğim hiç olmadı.bu yüzden de yıllarca çocuklarıma hem annelik hem babalık yapmaya çalıştım elimden geldiğince.Sonunda kızımı evlendirdim.oğlumu da askere yolladım.En nihayet yalnız kalıp Bodrum'a yerleştim.
Lakin uzun yıllar öncesi tanıdığım,ama kaderin bir talihsizliği yüzünden 30 yıla yakın bir süre izini kaybettiğim bir sevdiğim vardı.Yüreğim unutmamıştı onu ama,evlenip yuva kurup,çoluk-çocuğu vardır diye de arayamadım bi türlü.
Bu yıl 14-15 ağustos Kuşadası şiir buluşmasında kendisi ile tekrar karşılaştım.içim bir buruk olmuş,yüreğim yine sevgi için çarpmaya başlamıştı.ama cesaretim yoktu aşk için.bu nedenle Kuşadası dönüşü İzmire geldiğimde kendini aramadım.sadece Antalya'da yaşadığını ve antoloji şairlerinden olduğunu biliyordum.
Kısa bir süre sonra o beni aradı.önce telefonla konuştuk.ardından her gün msn de haberleşmeye başladık.o da beni yeniden sevmiş olacaktı ki sayfasında şu anda da hala kayıtlı olan şiirler yazmaya başlamıştı bana.ben de ona...artık her günüm o sevgili ile yazışarak,konuşarak geçiyordu.
Ve tarihler 10 eylül 2004 ü gösterdiğinde sevgili şair dostum,hocam Mustafa Ceylan'ın daveti üzerine Antaltya şairler buluşmasına gittim.yola çıkmadan evvel sevdiğim insan beni arayarak Antalya'ya gelir gelmez ona uğramamı istedi.ve ben de o şehre ayak basar basmaz yüreğimdeki o büyük özlemle koştum kollarına.kavuşmamız muhteşem olmuştu.Asırlık hasretleri bitirmiş gibiydik ikimizde.gözlerimiz ve ellerimiz hiç ayrılmadan tarifsiz güzellikte bir 8 gün yaşadık beraber.çocuklar gibi mutlu idik.
işim dolayısıyla ben akabinde yeniden İzmirime döndüm.
tam 2 gün sonra ise sevdiğim insandan,beni çok üzen bir haber geldi.beni istemediğini,hayatında başına ne geldiyse kova burcu olan erkeklerden geldiğini ve bir daha görüşmek istemediğini söylüyordu telefonda.
Hayatımın kabusunu yaşıyor gibiydim.bir anda bütün dünyam yıkılmış,sevgiye ve kadınlara olan tüm duygularım değişmişti.anlam verememiştim bu olan bitene.
Uzun sürmedi bu olayın anlaşılması.Çok değer verdiğim bir şair dostumun,sevdiğim insana benim hakkımda asılsız senaryolar anlattığını,daha sonra da sırf o insanda gözü olduğu için bunu yaptığını anladım.
İzmirdeki işimi bırakıp Bodrum'a yerleşmeye ve ömrümün sonuna kadar orada yaşamaya karar vermem zor olmadı.
Artık en büyük aşkım,sevgili yalnızlığım ve şiirlerimdi.bununla yetinip yaşamayı öğrenmem gerekiyordu.ben de öyle yaptım şu ana kadar.
İşte dostlar.Bir aşk hikayesinin hazin sonu.
Bu sebepten şimdi şiirlerim ve naçizane bestelerim hep ayrılık ve hasret kokuyor.yıllarca sevgiyi öğrenmek için çırpınan zavallı yüreğim,artık lanetler yağdırmayı da öğrendi.
Tüm sevgiye ihanet edenlere,tüm dostluğa ihanet edenlere.
dilerim sevenleri ayıranlar,Yüce Yaradanın cehennemini bu dünyada da yaşarlar.Dilerim bu benim başıma gelen olay sevgi ve dostluğa ihanetin yeryüzündeki son örneği olur.
Yolu sevgiden geçen ve yüreğindeki sevgiye sahip çıkabilen tüm seven ve sevilenlere selam olsun.Onları sevgi melekleri öpsün yüreğinden.....

Murat Nail Güney 19/12/2004 Bodrum