Hazeme Şiiri - Muhammed Said Arı

Gönül gözü görmeyenin gördüğüne nur denmez,
Nura nur denildik berü görmeyene sür denmez.

Deve nallarını çarpar bir attan berü,
Ceres feryâd eder çınlayana sus denmez.

Gün gelip de sahralara eriştikten berü,
Hiçbir selimi akıl nar-u cilve yan denmez.

Senin deryan pür-u paktı ol çaydan berü,
Girdiğim bu suya havz-ı kevser nur denmez.

Çıktığımda göklerine sislerden berü,
Boynu uzun olan kesre neshi at denmez.

Biz oldan ol bizden razı iken git berü,
Tanıştırana hiç vefa borcu var denmez.

Ücey kesmez ol dallarını kopsan berü,
Dost da gidermiş ki sanma alem kal denmez.

Zamanım mekana karışır serden berü,
Kalınacak limana demirin at denmez.

Ol gitmeyi sevende geldiğinden berü,
Dudakta dolaşan is yankısın pis denmez.

Euzübillahiminelaşk duy da berü,
Ol dest-i gir füzelaya namus ar denmez.

Geldin laf geçtin Ey Sadıka birden berü,
Yol kervandır sakih gül-ü ravza dur denmez.