Hazar’ım Şiiri - Muhittin Alaca

Volga seni beslemezse, yavaş yavaş kurursun;
Ellerin böğründe, asude mi durursun?
Bakü’nün sahiline, yitik aşklar vurursun.
Mevsimsiz ayrılığın mezarını kazarım;
Sen de benim gibi yaralı mısın Hazar’ım?

Karalar arasında sıkışmış, çıkmaz nefesin;
Açık sulara kavuşmak için, kırılmaz mı kafesin?
Hep rıhtımlarda mı kalacak, mülteci hevesin?
Ahımı, ak köpüklerine siyah ile yazarım;
Sen de benim gibi karalı mısın Hazar’ım?

Balıkçılar, köhne barınaklarda uykusuz;
Mersin balığı, dipsiz karanlıklarda huysuz;
Ağlara takıldı düşler, ağlar ki; urganı soysuz.
Pusu kuran kayıkların dümenini bozarım;
Sen de yürekten paralı mısın Hazar’ım?

Suların, derbeder aşığın gözyaşıyla tuzlanır;
Rüzgârın, deli taylar gibi, kirpiklerim tozlanır;
Tanyeri ağarmadan düşen şebnem buzlanır.
Narçiçeğim açmaz, boynu bükük tozarım;
Sen de derdinden saralı mısın Hazar’ım?

Müptelandır, sende gülümseyen Zühre Yıldızı;
Ninnin midir, derin uykulara daldıran Balkızı?
Mahmur uykusundan uyandırma arsızı.
Hayalleri hançerleyip, lime edenlere kızarım;
Sen de ta derinden haralı mısın Hazar’ım?

Cilvekâr yalnızlığın, yazılmış ebedi kader mi?
Kapalı sahillerin, ümit gemilerine keder mi?
Efsunlu tüm bulutlar, bir damla yaş eder mi?
Sonra akar mı yârin gözlerinden ah-u zarım?
Sen de sevdiğinden aralı mısın Hazar’ım?

12.04.2009